Πρεμιέρα με Οσκαρ

Με τη ματιά της πάνω στην Αμερική της οικονομικής κρίσης, η κινέζα σκηνοθέτρια Κλόε Ζάο στη «Χώρα των νομάδων» (Nomadland, ΗΠΑ, 2020) δεν θέλει να ασκήσει άμεσα κριτική πάνω σε μια παρηκμασμένη χώρα (της δεκαετίας του 2010), αλλά να αναζητήσει το μονοπάτι της ελπίδας, ακόμα και αν αυτή η έννοια κρύβει πολλά ερωτήματα. Αυτό τουλάχιστον αντιλαμβανόμαστε παρακολουθώντας την πορεία της μυστηριώδους Φερν (Φράνσες Μακ Ντόρμαντ), η οποία έχει χάσει τα πάντα (λόγω κυρίως του ασυμβίβαστου του χαρακτήρα της) και πρέπει να συνεχίσει να ζει. Μήπως όμως αυτή ακριβώς η απώλεια και η ζωή της περιπλάνησης μέσα σε ένα τροχόσπιτο θα τη βοηθήσει να επαναπροσδιορίσει τον εαυτό της και να μπει ξανά στη μάχη, ανεξαρτήτως αν είναι πλέον στα 60; Οι ρυθμοί αργοί, οι διάλογοι απελπιστικά καθημερινοί, το τοπίο μαγευτικό και συγχρόνως ανατριχιαστικό μέσα στη σεληνιακή ερημιά του. Η Μακ Ντόρμαντ παίζει με το σώμα και το βλέμμα, την έκφραση, ζει κάθε δευτερόλεπτο του ρόλου της, ακόμα και όταν καθαρίζει τουαλέτες. Μοιάζει με πλάσμα αέρινο, ένα φάντασμα με καλή ψυχή μέσα στην έρημο της μοναξιάς που μόνο εκείνη καταλαβαίνει. Η ίδια κέρδισε το τρίτο της Οσκαρ (α’ ρόλου), η Ζάο το βραβείο σκηνοθεσίας και η ταινία χρίστηκε καλύτερη για το 2020 (άλλο ένα Οσκαρ στις Ζάο και Μακ Ντόρμαντ, καθότι παραγωγοί της).