«Οι αγρότες της Ελευσίνας και μόνο που έλεγα ότι θα τη μεταφέρω, με κοιτούσαν σαν να επρόκειτο να βγάλω το φεγγάρι από την τροχιά του», διηγείτο στον βιογράφο του ο Εντουαρντ Κλαρκ εν έτει 1801. «Τι θα γινόταν το καλαμπόκι τους, έλεγαν, αν έπαιρνα την ηλικιωμένη κυρία με το καλάθι της; Πήγα στην Αθήνα, έκανα αίτηση στον Πασά και βοήθησα το αίτημά μου γλιστρώντας ένα εγγλέζικο τηλεσκόπιο στα δάχτυλά του… Η δουλειά έγινε». Το άγαλμα που θα άλλαζε τη ζωή του Κλαρκ κειτόταν ημιθαμμένο, ανάμεσα στα ερείπια του ιερού της Ελευσίνας. Ηταν τριπλάσιο στο μέγεθος από έναν άνθρωπο, σωζόταν μέχρι τη μέση, με πρόσωπο φθαρμένο, κι έφερε στο κεφάλι ένα κυλινδρικό κουτί, μια «κίστη», διακοσμημένη με φύλλα καλαμποκιού και λουλούδια. Η Καρυάτιδα της Ελευσίνας, η «Κιστοφόρος Κόρη» που εσφαλμένα πιστευόταν ότι ήταν το άγαλμα της θεάς Δήμητρας, είχε βρεθεί στο χώμα σχεδόν 130 χρόνια νωρίτερα, όμως κανείς από τους ντόπιους δεν είχε τολμήσει να την πειράξει θεωρώντας πως με τις ανώτερες δυνάμεις της θα τους τιμωρούσε. Το τόλμησε ο Βρετανός Εντουαρντ Κλαρκ.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή