Το γνωρίζεις εκ των προτέρων: ένα ακόμη αφιέρωμα στον Ανθρωπο με τις Χίλιες Μάσκες προσθέτει απλώς φωτοσκιάσεις στον μύθο. Από αυτές τράφηκε, ερήμην και εν γνώσει του. Αλλες τόσες δημιούργησε ο ίδιος όταν μετασχημάτισε το ουρλιαχτό των 60s σε τραγούδι που άνοιγε δρόμους και εξελίχθηκε – ακουσίως τελικά; – σε αλεξικέραυνο της συλλογικής συνείδησης. Ηταν ο προφήτης που αποκήρυξε τις προφητείες, ένας τροβαδούρος «που έπεισε χιλιάδες άλλους», ο Αμερικανός που δημιουργούσε δικούς του κόσμους, ο χαμαιλεοντικός ερμηνευτής – και ανανεωτής – της μυθολογίας του. Όλα, όμως, ξεκινούσαν από μία, αδιαίρετη αλήθεια: «Δεν αγαπάμε μόνο έναν μύθο. Ο άνθρωπος έγραψε καλή μουσική και υπέροχα τραγούδια. Χωρίς αυτόν δεν θα υπήρχαμε πολλοί. Τελεία και παύλα» είχε πει στον γράφοντα ο Ιγκι Ποπ σε συνέντευξη του «Ταχυδρόμου» (2006).

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή