Σχέση και σχάση

Βλέπω τον ενθουσιασμό των μέσων επικοινωνίας που μεταφέρουν την έπαρση των επιστημονικών κέντρων για τα επιτεύγματα της επιστήμης. Κυρίως με εντυπωσιάζει η προβολή που επαίρεται για τον νέο τρόπο επαφής ενός ασθενούς με τον γιατρό του. Χωρίς καμιά επαφή ανάμεσά τους, μόνο με την εικόνα του πάσχοντος μέλους, ακόμη και των οργάνων, ο γιατρός, μέσω της οθόνης, θα προχωρεί σε διάγνωση και σε συνταγογράφηση. Επίσης, η εικόνα της πληροφόρησης εξαίρει την ευχέρεια ενός αναπήρου σε αμαξίδιο να πληροφορείται εκ του μακρόθεν τα πιθανά εμπόδια που θα συναντήσει στη διαδρομή του. Σπεύδω εκ των προτέρων να διαβεβαιώσω τους αναγνώστες μου πως είμαι θαυμαστής των επιτευγμάτων της επιστήμης και της τεχνολογίας, αλλά συνάμα με προβληματίζουν και οι νέοι τρόποι που οφείλουμε να αντιμετωπίζουμε τις δυσχέρειες του βίου. Εζησα στην επαρχία παιδί, σε περιβάλλον αγροτικό, με στενούς συγγενείς αγρότες. Το πηγάδι για το πότισμα, το αλέτρι, το τσαπί, το σφυρί και το αμόνι και το γαϊδουράκι ή το μουλάρι για τη μεταφορά ή τη μετακίνηση, το κάρο, η σούστα, το καροτσάκι και το λάστιχο για το πότισμα, οι στοίβες τα δεμάτια μετά τον θερισμό, οι κάδοι με την αρμύρα για τις ελιές και οι πλάκες το πράσινο σαπούνι στην αυλή μέσα σε καλούπια, ο φούρνος με τα ξερά κλαδιά για θέρμανση. Η νοικοκυρά – μάνα μου να ζυμώνει καρβέλια, να φτιάχνει χυλοπίτες και τραχανά, απλωμένα στο τραπέζι του σαλονιού. Συχνά, στο ίδιο τραπέζι στο σαλόνι, που άνοιγε μόνο τις γιορτές, ανοίγαμε φύλλα της μουριάς και αφήναμε τους μεταξοσκώληκες να τρώνε, ώσπου έφτιαχναν το κουκούλι και κρύβονταν και ύστερα το μετάξι του κουκουλιού να γίνεται από τις γυναίκες του σπιτιού κέντημα και στον αργαλειό νυφικό ή μαντίλα. Επειτα υπήρχε το πατητήρι που χαιρόμασταν παιδιά να πατάμε και να λιώνουμε τις ρώγες των σταφυλιών για να γεμίσουμε σε χυμό τα βαρέλια που ζυμωνόταν το κρασί.