Αν λυνόταν το Μεσανατολικό

Ξυπνάς ένα πρωί, σέρνεις τα πόδια σου ως την καφετιέρα, βγάζεις μία φέτα ψωμί, απλώνεις πάνω της το μέλι και τη στιγμή που οι κοπτήρες βυθίζονται στην ψίχα, ανοίγεις την τηλεόραση. Και βλέπεις ότι λύθηκε το Μεσανατολικό. Δεν έχει σημασία πώς. Εγινε ένα θαύμα. Ας πούμε ότι ο Γιαχβέ και ο Αλλάχ δέχθηκαν τον Ιησού ως μεσολαβητή. Εκείνος που έκανε τα περισσότερα θαύματα στην Ιερουσαλήμ, θα γεννούσε ακόμα ένα. Αλλωστε οι αιώνες ξέπλυναν το μίασμα των σταυροφόρων Του στην ιερή πόλη. Νετανιάχου και Αμπάς βρέθηκαν μπροστά στο Τείχος των Δακρύων για να υπογράψουν τη συμφωνία. Οι ρουκέτες έγιναν λουλούδια και τα δελτία ειδήσεων αγγέλλουν το χαρμόσυνο νέο. Ναι, το ξέρω, είναι αδύνατο, πέρα και από τα όρια της πίστης, έξω ακόμα και από τη σφαίρα της φαντασίας. Το Ισραήλ δεν παραχωρεί την ανατολική Ιερουσαλήμ και οι Παλαιστίνιοι δεν δέχονται λύση χωρίς αυτή. Ομως υπάρχει άλλος τρόπος για να λυθεί το Μεσανατολικό; Ας υποθέσουμε, λοιπόν, ότι γίνεται ένα θαύμα και η πληγή κλείνει, όπως τότε που το χέρι του Ιησού άγγιξε τον λεπρό. Τι θα συνέβαινε, λοιπόν, στον κόσμο έτσι και λυνόταν το Μεσανατολικό;