Ενας κόσμος που αλλάζει

Από όσα καταιγιστικά συμβαίνουν τις τελευταίες ημέρες στη Μέση Ανατολή, το πιο εντυπωσιακό ίσως είναι κάτι που, ίσως για πρώτη φορά στα χρονικά, δεν συμβαίνει: η αντίδραση της Ρωσίας. «Να σταματήσει η στρατιωτική αντιπαράθεση και η διεθνής κοινότητα να αντιδράσει σοβαρά για να προτείνει μια λύση προς μία δίκαιη ειρήνη»: αυτή ήταν η πρώτη αντίδραση της Μόσχας στα γεγονότα, δια στόματος του υπουργού Εξωτερικών Λαβρόφ. Και, μάλιστα, σε κοινή του δήλωση με τον αιγύπτιο ομόλογό του, Σούκρι. Η ρωσική αμηχανία είναι εντυπωσιακή, καθώς εδώ μιλάμε για ένα μέγα διεθνές ζήτημα, από το οποίο η Μόσχα ουδέποτε θέλησε να δώσει την εντύπωση ότι ήταν απούσα. Αντίθετα, σε παλαιότερες εποχές, όπως στον πόλεμο του 1973, έστελνε ακόμα και βαλλιστικά όπλα στη Συρία προκειμένου να δείξει ότι έχει ρόλο και λόγο στην κρίση. Ενας ακόμα λόγος που αυτή η εντελώς παγερή στάση έχει ενδιαφέρον, είναι και η όψιμη συμμαχία της Ρωσίας με την Τουρκία. Μπορεί ο Λαβρόφ να είναι λαλίστατος όταν οι Αμερικανοί λένε στην Τουρκία να εγκαταλείψει τους ρωσικούς πυραύλους S400, αλλά εδώ, που ο Ερντογάν έχει ήδη υπερεκτεθεί εναντίον του Ισραήλ (ο μόνος που το έχει κάνει διεθνώς) η Ρωσία σιωπά. Η Μόσχα δείχνει καθαρά ότι δεν υπολογίζει, ούτε αυτή, την Αγκυρα στον ρόλο που η τελευταία θέλει να πείσει τους πάντες ότι μπορεί να διαδραματίσει. Αλλά χωρίς να μπορεί να πείσει κανέναν.