Εξηγήσεις

Ενας παλιός κανόνας, που επικαλούνται έμπειροι κοινοβουλευτικοί από κάθε μεριά των εδράνων της Ολομέλειας, θέλει τις γκρίνιες σε μια συμπολιτευόμενη ΚΟ να αρχίζουν μετά τον δεύτερο ανασχηματισμό. Μέχρι τότε ακόμη και τα μέλη της που έχουν παράπονα ψιθυρίζουν, δεν φωνάζουν – αφού ελπίζουν ο αρχηγός του κόμματος να αντιληφθεί το πολιτικό τους κεφάλαιο και να το αξιοποιήσει στο επόμενο κυβερνητικό του σχήμα. Από τότε και μετά είθισται να συνειδητοποιούν πως τα περιθώρια να εκπληρώσουν τη μεγαλύτερη φιλοδοξία όσων κυνηγούν τον σταυρό στενεύουν. Οπότε, μπορούν να αρχίσουν τα διαβήματα προς τα κοινοβουλευτικά μαστίγια. Αυτή είναι η μια εξήγηση των νεοδημοκρατικών διαφοροποιήσεων που καταγράφονται τον τελευταίο καιρό. Διατυπώνεται κι άλλη βέβαια. Των αντιπάλων του κυβερνώντος κόμματος, οι οποίοι διαβλέπουν στην υπεράσπιση της Γεωπονίας Αμαλιάδας μια σοβαρή εσωκομματική κρίση. Ή στα τιτιβίσματα διδακτισμού από τις μακρινές Βρυξέλλες το ενδεχόμενο μιας γενικευμένης ανταρσίας. Τα μέτωπα, ισχυρίζονται οι αντιπολιτευόμενοι, είναι πολλά. Οι διακινούντες τις φήμες μιλούν για δέκα βουλευτές με ενστάσεις στο νομοσχέδιο των εργασιακών.