Οταν ο μέσος ευρωπαίος πολίτης ακούει για ευρωπαϊκές κυρώσεις, έχει μάθει να κρατάει μικρό καλάθι. Αν είναι Ελληνας, με την περίπτωση της Τουρκίας λύνεται στα γέλια. Η Ευρώπη δεν πείθει για το πότε είναι ειλικρινής και πότε προαναγγέλλει κυρώσεις απλά για τα «μάτια του κόσμου». Πότε προασπίζεται τις δημοκρατικές της αρχές και πότε επικρατεί το οικονομικό συμφέρον ορισμένων ισχυρών ευρωπαϊκών χωρών στις αποφάσεις της. Η περίπτωση της Λευκορωσίας είναι χαρακτηριστική. Δύο δεκαετίες η ΕΕ προσπαθεί να την πάρει με το μέρος της. Να την αποκόψει από τη ρωσική αγκαλιά. Σε αυτή την περίοδο έχει κάνει πολλές φορές τα στραβά μάτια με την καταπάτηση ελευθεριών και δημοκρατικών δικαιωμάτων από το καθεστώς Λουκασένκο, που βρίσκεται στην εξουσία από το 1994. Συνήθως η ένταση ή η εξομάλυνση στις σχέσεις μεταξύ ΕΕ και Λευκορωσίας εξαρτάται από τις σχέσεις που έχει η πρώην Σοβιετική Δημοκρατία με τη Ρωσία και τον Β. Πούτιν.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή