Κρατική τρομοκρατία

Κάθε φορά που θορυβείται η παγκόσμια κοινή γνώμη από ένα φρέσκο περιστατικό κρατικής τρομοκρατίας, ανατρέχω στον Κόφι Ανάν (1938-2018), το αείμνηστο τέκνο της Γκάνας. Με την ιδιότητα του γενικού γραμματέα του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών είχε δηλώσει τον Ιούνιο του 1998 στη Συνδιάσκεψη της Ρώμης: «Ακόμη και σήμερα διατρέχει κανείς μεγαλύτερο κίνδυνο να προσαχθεί ενώπιον της Δικαιοσύνης και να καταδικαστεί επειδή σκότωσε έναν και μόνο άνθρωπο, παρά επειδή σκότωσε εκατό χιλιάδες». Εάν συνδυάσουμε αυτή την πικρή αλήθεια με την άλλη, την πικρότερη, που θρυλείται ότι ξεστόμισε το πιο διαβόητο τέκνο της Γεωργίας – «Ενας νεκρός είναι τραγωδία· ένα εκατομμύριο νεκροί είναι στατιστική» (Στάλιν) -, μπορούμε να είμαστε σίγουροι πως όποια ή όποιος μας διαβεβαιώνει ότι το μέγεθος δεν μετράει, είτε πάσχει από ανεπίτρεπτη αφέλεια είτε μας σερβίρει καφέ της παρηγοριάς. Ιδίως στην κινούμενη άμμο των διεθνών σχέσεων, το μέγεθος μετράει και παραμετράει. Για την ακρίβεια, είναι το μόνο που μετράει. Οπως θα μας συμβούλευε και ο Νικολό Μακιαβέλι, που κάτι περισσότερο διδάχθηκε στο πετσί του με τον σκληρό τρόπο από ευμένειες και δυσμένειες ηγεμόνων: «Δεν σε σέβονται όταν σε αγαπούν· σε σέβονται όταν σε φοβούνται». Αναμφίβολα θα συμφωνούσαν μαζί του τόσο ο Βλαντίμιρ Πούτιν όσο και ο Αλεξάντερ Λουκασένκο.