Στη μνημειώδη διάλεξή του το 1998 στο Στάνφορντ «Το πανεπιστήμιο άνευ όρων», ο Ζακ Ντεριντά υπερασπίζεται το «νέο» πανεπιστήμιο ως χώρο εντός του οποίου θα λέγεται ελευθέρως και δημοσίως καθετί που απαιτούν η έρευνα, η γνώση και η απρόσκοπτη αναζήτηση της αλήθειας. Ανιχνεύει δε τη δυνατότητα οργάνωσης και λειτουργίας του σε συνάρτηση με τις κοινωνικές, οικονομικές και ηθικοπολιτικές συνθήκες που επικρατούν σε κάθε τόπο και επηρεάζουν την ακαδημαϊκή ζωή. Στην Ελλάδα, όμως, σήμερα κανείς δεν ενδιαφέρεται για το πανεπιστήμιο του μέλλοντος. Αντιθέτως, στο επίκεντρο του δημόσιου διαλόγου για την ανώτατη εκπαίδευση τίθεται η ανατροπή της στρατηγικής «κάθε πόλη και ΑΕΙ». Ματαίως, γιατί η πολιτική αυτή επικράτησε μεταδικτατορικά και έχει ήδη προ πολλού εξαντληθεί.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή