Ο Κώστας που τον είπαν Γκας

Ο Κώστας γεννήθηκε στα μέσα της δεκαετίας του 1950 σε ένα νησί του Αιγαίου από αυτά που «διώχνουν» τα παιδιά τους. Οχι επειδή δεν τα αγαπούν αλλά επειδή δεν μπορούν να τα θρέψουν. Η πιο δυνατή ανάμνηση που έχει από τα παιδικά του χρόνια είναι εκείνο το μοναδικό ζευγάρι παπούτσι – αποφόρι από έναν μεγαλύτερο ξάδελφο – σε ένα περίεργο χρώμα που αργότερα έμαθε ότι το λένε μπορντό. Και η αγωνία να μην το φοράει πολύ συχνά και το χαλάσει. Αργότερα απέκτησε και άλλη μία. Το σκέτο ψωμί που του έδινε η μάνα του για προσφάι στο σχολείο. Κάποια παιδιά, πιο «πλούσια», έτρωγαν με το ψωμί τους και σαλάμι. Πόσο το λαχταρούσε τότε ο Κώστας. Αλλά ήταν περήφανος και, κάνοντας την ανάγκη φιλοτιμία, έπεισε τον εαυτό του – και τους άλλους – ότι δεν του αρέσει το σαλάμι. Ακόμη δεν το τρώει. Κάθε φορά που βλέπει σαλάμι, νιώθει το σφίξιμο του παιδικού παράπονου στο στομάχι.