Η Αλωση και η αλλοτρίωση

Αποφράς ημέρα η σημερινή, όχι μόνο για την ελληνική ιστορία, αλλά, όπως και τα σημερινά «χαμπέρια» βεβαιώνουν, για την ευρωπαϊκή ιστορία. Και για να εξηγούμαστε. Η τουρκική φυλή δεν είναι αραβική. Οι Αραβες, με βαθιές ρίζες και έξοχο πολιτισμό που βρισκόταν σε ώριμη περίοδο, όταν επέδραμαν από τις πεδιάδες της Ασίας οι νομάδες Τούρκοι, υπέστησαν μια κυριολεκτικά καταλήστευση των πολιτισμικών, θρησκευτικών και αισθητικών και θεσμικών περιουσιών τους. Η τουρκική γλώσσα, όπως και κάθε γλώσσα είναι στοιχείο ταυτότητας ενός λαού, δεν είναι αραβική, η αραβική γλώσσα είναι μια φορτισμένη συναισθηματικά και ιδεολογικά γλώσσα και είναι φορέας μεγάλης ποίησης, όπως η περσική, η ινδική, η κινέζικη, η ιαπωνική και, βέβαια, η ελληνική και η λατινική. Αλλά και οι νεότεροι στο προσκήνιο της ιστορίας λαοί που κατέκτησαν τον ευρωπαϊκό χώρο, σε εποχές που είχε δημιουργηθεί μια λύσις της συνεχείας του, λόγω των τρομερών επιδημιών, χολέρας, πανώλης, λέπρας κ.λπ., έφεραν στα προικιά τους τις παραδόσεις τους, τους θεούς τους, τα έπη τους, τους χορούς τους και τη μουσική τους. Οι Βρετανοί, οι Γάλλοι, οι Γερμανοί, οι Ελβετοί, οι Ολλανδοί, οι Βέλγοι και, φυσικά, οι Ισπανοί γρήγορα τα αφομοίωσαν δημιουργικά, όταν τα συνάντησαν στον δρόμο τους και τα πάντρεψαν με τις δικές του παραδόσεις, τους χορούς και τα έθιμά τους. Οι μύθοι των Νιμπελούνγκεν των Γερμανών ήταν ό,τι η «Οδύσσεια» για τον Ελληνα και η γενιά του Αινεία για τους Λατίνους. Η Βρετανία, η Γαλλία, η Ισπανία έχουν να αφηγηθούν μύθους και παραδόσεις που συνετέλεσαν να συγκροτηθεί η ιστορική τους αφήγηση και να γίνουν ύλη για τις τέχνες και τους θεσμούς τους. Το ίδιο και η Ρωσία, το ίδιο και η Γεωργία.