Η κεραυνοβόλα και άναρχη «ψηφιοποίηση» (digitalization) των οικονομικών συναλλαγών, των πολιτικών διαδικασιών αλλά και της καθημερινής κοινωνικής επικοινωνίας λόγω της πανδημίας COVID-19 έθεσε τα θεμέλια για την ανάδυση νέων ψηφιακών απειλών. Σύμφωνα με τη Wikipedia, από τα 7.750 δισεκατομμύρια του παγκόσμιου πληθυσμού το 53,6% έχει πρόσβαση στον κυβερνοχώρο, άρα ο νέος ψηφιακός κόσμος ενσωματώνει πάνω από 4,5 δισεκατομμύρια ψηφιακούς πολίτες που καθημερινά δημιουργούν, επεξεργάζονται, εμπορεύονται, αποθηκεύουν και μεταφέρουν πληροφορίες. Σε αυτό το νέο ψηφιακό περιβάλλον, ειδικές ομάδες που κατέχουν κυβερνο-τεχνογνωσία μπορούν 24ώρες το 24ωρο να εξαπολύσουν ψηφιακές επιθέσεις σε παγκόσμιο επίπεδο, αφού «οτιδήποτε ψηφιακό είναι και παγκόσμιο». Βασικός σκοπός των ψηφιακών επιθέσεων, όμως, μπορεί να μην αποτελούν μόνο η κυβερνο-κατασκοπεία ή η διάδοση ψευδών ειδήσεων, αλλά και η δημιουργία ενός κλίματος τρόμου μέσω ενός «ψηφιακού Αρμαγεδδώνα», με καταστροφικές οικονομικές, κοινωνικές και πολιτικές επιπτώσεις. Ως βασικό παράδειγμα θα μπορούσαμε να αναφέρουμε μια πιθανή κυβερνο-επίθεση στο ελληνικό χρηματιστήριο και σε ελληνική τράπεζα (Digital Pearl Harbor), όπου θα έχει ως στόχο τον ψηφιακό μηδενισμό των ταμειακών τραπεζικών υπολοίπων των καταθετών σε κάποια υποκαταστήματα με την παράλληλη διάδοση ψευδών ειδήσεων. Αποτέλεσμα αυτής της κυβερνο-επίθεσης θα είναι ένα πανελλήνιο Bank Run (μαζική απόσυρση καταθέσεων), δυσπιστία από καταναλωτές για τις τραπεζικές ψηφιακές συναλλαγές, πτώση του ηλεκτρονικού εμπορίου και των συναλλαγών με την Εφορία, πολιτικό κόστος και θεμελίωση της δυσπιστίας καταναλωτών και εξωτερικών επενδυτών και εταίρων για τα επίπεδα κυβερνο-ασφάλειας και ψηφιακής ετοιμότητας της Ελλάδας.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή