Το ψωμί της ξενιτιάς

Πόσα χρόνια πάνε από τότε που ο Καζαντζίδης έριξε αυτό το αποστομωτικό επιχείρημα; Το τραγούδι συνήχησε με τα τραύματα της μετεμφυλιοπολεμικής κοινωνίας και της έδωσε συνοχή, είτε ήσουν δεξιός, είτε αριστερός, είτε είχες υποκύψει στη σαγήνη των Παπανδρέου. Θα πάγωνε το αίμα και του πιο ανάλγητου αν το άκουγε στο ιστορικό του πλαίσιο, το δικό μου παγώνει ακόμα κι ας μην το λέμε πια «ξενιτιά» αλλά  brain drain.  Προσπαθώντας να εξηγήσω την αναισθησία και την πλήρη αναστροφή της σύγχρονης Αριστεράς σχετικά με το δικαίωμα ψήφου των νέων αποδήμων μας, καταλήγω ότι όλη τη ζημιά την κάνει η λεξούλα «Brain» που στα ελληνικά σημαίνει το μυαλό, τον εγκέφαλο, τη δυνατότητα του συλλογάσθαι. Δεν ξέρω κιόλας αν απαντά σε ξένη γλώσσα ο «ανεγκέφαλος», η υπέροχη αυτή νεοελληνική λέξη που ξεπήδησε μέσα από τα γήπεδα και τις αθλητικές εκπομπές σαν συνώνυμο του χουλιγκανισμού, της αμάθειας, της καφρίλας και όλων αυτών μαζί. Και οι ανεγκέφαλοι έχουν ψυχή, πόσο μάλλον ψήφο. Εκεί ακριβώς ποντάρουν τα κόμματα της ελληνικής Αριστεράς για να ρεφάρουν, αγνοώντας ή μάλλον αδιαφορώντας για το γεγονός ότι στην πραγματικότητα μπουγελώνουν τους αδύναμους με τα βρωμόνερα του χουλιγκανισμού, της αμάθειας και της καφρίλας. Μήπως ξέρουν κάτι που δεν θέλουμε να ξέρουμε ή μήπως διαπράττουν το ειδεχθέστερο (και το πιο ακροδεξιό) των κοινωνικών εγκλημάτων;