Από τη δεκαετία του ’70 έως σήμερα, η στερεοτυπική εικόνα για έναν ηγέτη ξεκινάει από το φύλο του: με τις εξαιρέσεις της Μάργκαρετ Θάτσερ και της Ανγκελα Μέρκελ, που λειτουργούν όπως κάνουν συνήθως οι εξαιρέσεις, οι οραματικοί πολιτικοί και ακτιβιστές που έμειναν κατά κανόνα στην ιστορία τα τελευταία σαράντα χρόνια ήταν άνδρες. Κατά καιρούς όλο και κάποια γυναίκα θα ξεφύτρωνε, ποτέ όμως ως πρωταγωνίστρια -από άποψη εικόνας, όχι ουσίας. Η μεγαλύτερη αναγνώριση που μπορούσε να έχει ήταν πως λειτουργούσε στην πολιτική «σαν να είναι άνδρας»: η Γκόλντα Μεΐρ, η πρώτη γυναίκα πρωθυπουργός του Ισραήλ, κέρδισε το μεγαλύτερο κοπλιμέντο της πολιτικής της καριέρας όταν ο Μπεν Γκουριόν είπε πως ήταν «ο καλύτερος άνδρας μέσα στην κυβέρνηση».

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή