Στον πυρήνα όμως της παραπάνω στάσης ίσως κρύβεται το εγγενές ελάττωμα της ελληνικής συμπεριφοράς στις σχέσεις με τους γείτονες. Η απάντηση – η αντίδραση για να το πούμε διαφορετικά – επιλέγεται συνήθως αντί της δράσης. Τόσο συχνά μάλιστα που η πάγια εγχώρια αντιπολιτευτική κριτική στην εκάστοτε κυβέρνηση για τους χειρισμούς της απέναντι στην Αγκυρα συνοψίζεται στη φράση «δεν έχουμε στρατηγική». Σύμφωνα με έναν διεθνολόγο, που δεν κατατάσσεται στους φίλους της σημερινής αξιωματικής αντιπολίτευσης, «όντως μας λείπει. Τα τελευταία πολλά χρόνια», εξηγεί, «η Ελλάδα δεν έχει στρατηγική με στόχο να ξεπεράσει την κρίση με την Τουρκία. Εχει πάντα μια στρατηγική προκειμένου να αντιμετωπίσει τις κατά καιρούς εξάρσεις της». Αυτή η διαφορά στόχευσης δημιουργεί – στη δική του ανάγνωση – τα περισσότερα από τα προβλήματα. Η μοναδική μακρόπνοη προσέγγιση των ελληνοτουρκικών, το Ελσίνκι, ενισχύει την ορθότητα της μομφής του. Χάρη σε εκείνο – ώσπου τουλάχιστον ο Σουλτάνος να εγκαταλείψει τα ευρωπαϊκά του όνειρα για να ζήσει τους οθωμανικούς του μύθους – εξασφαλίστηκε η πιο ήρεμη εικοσαετία των τελευταίων 200 τεταμένων χρόνων.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή