Λένε (ιδιαίτερα στην Αγγλία) ότι το μυστικό της επιτυχίας είναι να κρατάς έναν προπονητή πολλά χρόνια με το φαινόμενο του Αλεξ Φέργκιουσον που έμεινε 27 χρόνια στον πάγκο της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και κατέκτησε τα πάντα, να αποτελεί το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα. Οπως και ο Αρσέν Βενγκέρ που έμεινε 22 χρόνια στην Αρσεναλ, ή πιο παλιά ο Ματ Μπάσμπι που ήταν 24 χρόνια στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, ο Μπράιαν Κλαφ 18 στη Νότιγχαμ Φόρεστ ή ο Μπιλ Σάνκλι 15 στη Λίβερπουλ, με ρέκορντμαν για την Αγγλία τον Τζορτζ Ράμσεϊ που ήταν στον πάγκο της Αστον Βίλα για 42 σεζόν (1884-1926)! Ο ιδιοκτήτης της Τσέλσι, ο δισεκατομμυριούχος Ρόμαν Αμπραμόβιτς, δεν είναι ο κατάλληλος άνθρωπος για να κρατήσει έναν προπονητή τόσα χρόνια, το αντίθετο θα λέγαμε και αποτελεί το πρότυπο του ανυπόμονου προέδρου.  Καθώς μόνο τον Ζοζέ Μουρίνιο κράτησε πέντε χρόνια σε δύο περιόδους (2004-2007 και 2013-2015). Από το 2003 που έχει πάρει στα χέρια του την Τσέλσι, ένα μεγάλο ποσό το επενδύει στις… αποζημιώσεις έχοντας διώξει τουλάχιστον 10 γνωστούς προπονητές πριν από την ώρα τους όλα αυτά τα χρόνια (Μουρίνιο, Μπενίτεθ, Ρανιέρι, Βίλας-Μπόας, Σκολάρι, Χίντινγκ και Αντσελότι οι πιο γνωστοί εξ αυτών). Και όμως πέρα από την ανυπομονησία του να μην κρατάει για πολύ καιρό έναν τεχνικό στον «ηλεκτροφόρο» πάγκο των Μπλε, ο Αμπραμόβιτς έχει καταφέρει το εξής εντυπωσιακό. Να πάρει τρία ευρωπαϊκά τρόπαια, έχοντας αλλάξει μέσα στη σεζόν προπονητή! Το περιβότητο Τσάμπιονς Λιγκ που δεν μπόρεσε να το πάρει ούτε με τον Μουρίνιο, το κατέκτησε στην πιο δύσκολη εκδοχή του το 2012 στο Μόναχο κόντρα στη γηπεδούχο Μπάγερν, με τον Ρομπέρτο Ντι Ματέο ο οποίος είχε διαδεχτεί μέσα στη χρονιά τον Αντρέ Βίλας – Μπόας, στο πρόσωπο του οποίου αρχικά ο Αμπραμόβιτς νόμιζε ότι είχε βρει τον νέο Μουρίνιο. Λίγους μήνες αργότερα από την κατάκτηση του Τσάμπιονς Λιγκ ο Ντι Ματέο αποχαιρέτησε και την ομάδα μεσούσης της περιόδου ανάλαβε ο Ράφα Μπενίτεθ και την έφτασε στην κατάκτηση του Γιουρόπα Λιγκ (2013) κόντρα στην Μπενφίκα. Και τώρα το καλό τρίτωσε, καθώς ο Τόμας Τούχελ είχε έρθει στο Λονδίνο τον περασμένο Ιανουάριο αντικαθιστώντας στον πάγκο τον παίκτη-σύμβολο (αλλά όχι το ίδιο καλό προπονητή προς το παρόν)  Φρανκ Λάμπαρντ και έφτασε μέχρι την κατάκτηση του Τσάμπιονς Λιγκ! Αν μη τι άλλο κανείς δεν μπορεί να του πει τίποτε με βάση τα αποτελέσματα. Αλλωστε δικά του είναι τα λεφτά να τα… πετάει στις αποζημιώσεις.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ