«Το βιολογικό παιδί δεν ήρθε ο,πότε προχωρήσαμε στην αναδοχή γιατί προτιμούσαμε να βοηθήσουμε ένα παιδί από ίδρυμα. Είδαμε τρία-τέσσερα ιδρύματα και το 2016 ξεκινήσαμε με δύο βραχείες αναδοχές. Στην πρώτη, η βιολογική μητέρα ήταν κρατούμενη και όταν αποφυλακίστηκε διεκδίκησε το παιδί. Η full time αναδοχή ήρθε με το τρίτο παιδάκι που ήταν μόλις 1,5 έτους. Ξεκινήσαμε με καθημερινή αναδοχή στο σπίτι. Το παιδί είχε στοιχεία παραμέλησης. Δεν είχε κάποια σύνδεση συναισθηματική. Μάθαμε ότι οι συνθήκες διαβίωσης στο σπίτι του ήταν ακατάλληλες. Εγινε καταγγελία, αφαιρέθηκε από τους γονείς του και τοποθετήθηκε στο ίδρυμα. Σήμερα, ο Ανδρέας είναι τεσσεράμισι ετών και πλήρως ενταγμένος στην οικογένειά μας. Πηγαίνει προνήπιο, είναι ξετρελαμένος με τα κινητά, λατρεύει τους αριθμούς και αγαπάει πολύ τη θάλασσα. Από ένα παιδάκι που γλωσσικά είχε μείνει πολύ πίσω, η εξέλιξή του ήταν απόλυτη, τόσο λεκτικά όσο και ψυχοσυναισθηματικά. Κοινωνικά είναι πολύ αγαπητός, κάνει φιλίες, αλληλεπιδρά. Η δική μας περίπτωση, άλλωστε, εξελίσσεται σε υιοθεσία» περιγράφει στα «ΝΕΑ» η 45χρονη Χριστίνα, ανάδοχη μητέρα που αρχικά, όπως παραδέχεται, τα βρήκε λίγο σκούρα, αλλά είχε βοήθεια από κοινωνικούς λειτουργούς σε κάθε της βήμα:

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή