Ποια δόση ασπιρίνης προστατεύει τον καρδιαγγειακό ασθενή;

Oι θεραπευτικές ιδιότητες της ασπιρίνης ή του ακετυλοσαλικυλικού οξέος, όπως αποκαλείται στην ιατρική βιβλιογραφία, είναι γνωστές από την αρχαιότητα. Πρώτος ο Ιπποκράτης περιέγραψε ότι μια ουσία, η οποία προέρχεται από τον φλοιό της ιτιάς, η σαλικίνη, δρούσε θεραπευτικά σε έντονα άλγη ή πυρετό. Χρειάστηκε να περάσουν εκατοντάδες χρόνια μέχρι το 1897, όταν ο γερμανός χημικός Felix Hofmann ανέπτυξε τη γνωστή σε όλους σήμερα ασπιρίνη που η χορήγησή της αρχικά ως παυσίπονο και αντιπυρετικό αλλάζει τον ρου της εξέλιξης της ιατρικής. Λίγο μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ο Αμερικανός Lawrence Craven ανακάλυψε ότι μειώθηκαν σημαντικά τα στεφανιαία επεισόδια σε ασθενείς όταν τους χορηγήθηκε ασπιρίνη και έκτοτε η ασπιρίνη αποτελεί ένα από τα πλέον συνταγογραφούμενα φάρμακα σε καρδιολογικούς ασθενείς ως αντιθρομβωτικός-αντιαιμοπεταλιακός παράγοντας, χορηγούμενη καθημερινά σε μικρές δόσεις (80-100mg).