Αν χθες γυριζόταν ταινία, ο σκηνοθέτης θα αντιπαρέβαλλε τα πλάνα των τριών events – της πρωινής πρωθυπουργικής ομιλίας ενώπιον ξένων υπουργών Τουρισμού, της απογευματινής στη Γλυφάδα και του συνδικαλιστικού χάπενινγκ στην αποβάθρα του λιμανιού του Πειραιά -χρησιμοποιώντας γραμματοσειρά από τον κινηματογράφο περασμένων δεκαετιών ώστε να περάσει υποδόρια το μήνυμα του κινδύνου της επιστροφής σε εποχές που οι ανάγκες της οικονομίας επιβάλλουν να αφήσουμε πίσω. Από τη μια ο Κυριάκος Μητσοτάκης τόνιζε πόσα έχει ποντάρει η Ελλάδα στο ασφαλές άνοιγμα της βαριάς της βιομηχανίας και στα έργα ανάπλασης. Από την άλλη τα μέλη ενός σωματείου εργαζομένων σε κλάδο άμεσα σχετιζόμενο με τον τουρισμό επέμεναν να απεργήσουν παρότι η απεργία τους είχε κηρυχθεί παράνομη. Ο στόχος – να ανακτήσουμε οικονομικές δυνάμεις – δεν είναι κυβερνητικός απλά. Είναι κοινός. Και δεν γίνεται να τίθεται σε κίνδυνο από θορυβώδεις μειοψηφίες. Πολιτεία, φορείς και κοινωνία συνολικά μπορούν να τις απομονώσουν. Γιατί – αν μη τι άλλο – πλέον συμφωνούν ότι εκείνες δεν εξυπηρετούν τα συμφέροντά τους.

ΚΑΡΟΛΙΝΑ ΠΑΠΑΚΩΣΤΑ