Μακριά κι αγαπημένοι, που λένε…

Περισσότερο και από τις εμφανίσεις του Στέφανου Τσιτσιπά στο Ρολάν Γκαρός μου αρέσουν οι δηλώσεις του. Στις τελευταίες του ο Τσιτσιπάς παραδέχτηκε ότι προσπαθεί να διώξει από το μυαλό του μια ήττα στο Παρίσι από τον Βαβρίνκα (που τον πλήγωσε όσο καμία) και ότι για την ώρα κερδίζει κάνοντας απλά τη δουλειά του. Το πρώτο μαρτυρά ότι έχει φιλοδοξίες και δεν ψάχνει δικαιολογίες. Το δεύτερο ότι νιώθει πως τα περιθώρια βελτίωσης που έχει είναι πολλά. «Είχα καλές εβδομάδες (σ.σ. παίζοντας στα τουρνουά με γήπεδα με χώμα), καλά αποτελέσματα, αλλά πάντα αισθάνομαι πως υπάρχει κάτι καλύτερο. Δεν βλέπω τις εμφανίσεις μου σαν εκπληκτικές, αλλά βλέπω μια σταθερότητα. Είναι ωραία να είσαι στην κορυφή από την αρχή, αλλά υπάρχουν πολλές προκλήσεις στην πορεία» είπε. Ακούγονται κοινότοπα αυτά, ωστόσο πέρυσι μετά από δυο νίκες στο Παρίσι, ο Τσιτσιπάς θα έλεγε ότι νιώθει σε καταπληκτική κατάσταση, ότι δεν έχει τίποτα να φοβηθεί πέρα από τον κακό εαυτό του, ότι ανυπομονεί για τα ματς με τον Ναδάλ ή τον Τζόκοβιτς κ.λπ. κ.λπ. Φέτος είναι πληθωρικός στο γήπεδο και συγκρατημένος στις δηλώσεις: έτσι πρέπει.