Σε περιορισμό των δημοσίων δαπανών, για τη μετά την πανδημία οικονομική εποχή, φαίνεται να προσανατολίζονται ορισμένα ισχυρά κέντρα αποφάσεων της Ευρώπης. Τα κράτη – μέλη δεν θα μπορούν να είναι τόσο γενναιόδωρα, όσο το απαιτούσαν οι πρωτοφανείς συνθήκες της κρίσης του τελευταίου χρόνου και το πιθανότερο είναι ότι θα επανέλθουν σε έναν περιορισμό των κρατικών δαπανών, προκειμένου να ελέγξουν τη διόγκωση του χρέους. Το θέμα δεν είναι τόσο όπως φαίνεται, μεμονωμένα, ο κίνδυνος που διατρέχουν τα κράτη – μέλη που είναι υπερχρεωμένα, όσο κυρίως η απειλή την οποία προκαλεί η υπερχρέωση αυτή στην προοπτική συνολικά της οικονομικής Ευρώπης. Υπό το βάρος των ελλειμμάτων δηλαδή και του δημοσίου χρέους των μελών της, να μην μπορέσει η Ευρώπη να ανταγωνιστεί τις Ηνωμένες Πολιτείες και την Κίνα και να χάσει και άλλους πόντους στον διεθνή καταμερισμό εργασίας.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή