Οταν μιλάμε για το κράτος, τους οργανισμούς, τους δήμους ή τις υπηρεσίες, αναφερόμαστε σε κάτι γενικό, σχεδόν αόριστο. Τόσο αόριστο που, τις περισσότερες φορές, η αρνητική ή η θετική χροιά που θέλουμε να δώσουμε χάνεται. Ισως γιατί έτσι συνηθίσαμε ή γιατί η γενίκευση βολεύει. Ετσι γενικευμένα περνούν καθημερινά από τον δημόσιο διάλογο οι έννοιες της ανάπτυξης, της εξέλιξης ή του εκσυγχρονισμού, που καταλήγουν περισσότερο σε ευχή ή προσδοκία παρά στην πράξη γιατί μένουν κενές και απρόσωπες.
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ