Λίγο πίσω από την πραγματικότητα

H Airbnb είναι η μεγαλύτερη εταιρεία, παγκοσμίως, στον χώρο της φιλοξενίας. Δεν της ανήκει ούτε ένα κρεβάτι. Η Uber ελέγχει τις ιδιωτικές μεταφορές σε εκατοντάδες πόλεις στον κόσμο, χωρίς να έχει ούτε ένα αυτοκίνητο. Πιο κοντά στα δικά μας: η efood κατέχει ηγεμονική θέση στον κλάδο της εστίασης. Είναι ζήτημα αν έχει κουζίνα στα γραφεία της. Στο μεταξύ εμφανίζονται συνέχεια ιδέες και εφαρμογές που δημιουργούν ένα καινούργιο περιβάλλον. Ας πούμε δουλεύεις courier αν έχεις δηλώσει διαθεσιμότητα σε συγκεκριμένη περιοχή για κάποιες ώρες της ημέρας. Μιλάμε για επιχειρήσεις που είναι συνδεδεμένες με εκατομμύρια ανθρώπους ανά τον κόσμο χωρίς να διατηρούν εργασιακή σχέση μαζί τους. Αλλά ακόμα και αν διατηρούν, δεν σημαίνει ότι αυτή η σχέση αντιστοιχεί σε όσα γνωρίζουμε. Γράφεις κώδικα για μία αμερικανική εταιρεία, που δουλεύει φασόν για κινέζικη, πληρώνεσαι σε κρυπτονόμισμα ή σε δολάρια σε λογαριασμό που διατηρείς εκτός Ευρωπαϊκής Ενωσης. Αυτό που προσπαθώ να πω είναι ότι σήμερα υπάρχουν μορφές απασχόλησης στις οποίες δεν καθίσταται σαφές αν είσαι εργαζόμενος, εργοδότης, ελεύθερος επαγγελματίας ή συνεταίρος πολυεθνικού κολοσσού. Ενδεχομένως σε κάποιες περιπτώσεις είσαι όλα αυτά ταυτοχρόνως. Παράλληλα η 4η Βιομηχανική Επανάσταση θέτει εργασιακά ζητήματα που ήταν αδιανόητα ακόμα και στο πρόσφατο παρελθόν. Τα ρομπότ πιάνουν δουλειά. Δεν θα πρέπει, άραγε, να πληρώνουν ασφαλιστικές εισφορές προκειμένου να καλύπτονται τα κενά στη δημόσια ασφάλιση; Ενας πιτσιρικάς που είναι σήμερα 15 ετών προβλέπεται να αλλάξει τέσσερα ή πέντε διαφορετικά επαγγέλματα στη διάρκεια του παραγωγικού του βίου. Οφείλει το κράτος να τον καταρτίσει ή θα πρέπει να βρει τον δρόμο μόνος του; Γιατί σας τα λέω αυτά; Επειδή παρακολουθώ την κουβέντα που γίνεται με αφορμή το νέο εργασιακό καθεστώς που έφερε η κυβέρνηση, με τα θετικά και τα αρνητικά του. Είναι μία κουβέντα που εξελίσσεται με ορολογίες και αντιλήψεις όχι απλώς του προηγούμενου αιώνα, αλλά του 19ου. Θα μου πείτε ότι δεν μπορεί να γίνει και αλλιώς. Η μισθωτή εργασία θέλει κανόνες, προστασία του εργαζομένου και, ταυτόχρονα, προσαρμογή στα δεδομένα της εποχής. Ομως, ξέρετε, ρυθμίζουμε ένα τοπίο που αλλάζει καθημερινά. Εντάξει, δεν γίνεται να είμαστε πιο μπροστά από την πραγματικότητα, είναι κατανοητό. Ομως ας μη μένουμε και τόσο πίσω της.