Η ιερότητα των τεκμηρίων της αρχαιότητας, των αγαλμάτων και των μαρμάρων που λέει και ο πρόεδρος Τσίπρας, προφανώς και είναι ένα σχήμα χωρίς περιεχόμενο. Ή μάλλον το περιεχόμενό του έχει δοθεί στη δεξαμενή συμβολισμών της ελληνικής εθνικοφροσύνης, στο σχήμα που επιδιώκει να τεκμηριώσει για την Ελλάδα σύγχρονο μεγαλείο όχι μέσω σύγχρονων επιτευγμάτων αλλά μέσω της επίκλησης μιας αρχαίας δόξας, το περιεχόμενο της οποία συνήθως αγνοούν εκείνοι που το επικαλούνται.

Είναι διασκεδαστικό που την εθνικοφροσύνη επικαλούνται, πλέον, σχεδόν κατ’ αποκλειστικότητα στον ΣΥΡΙΖΑ, θεωρώντας ότι έτσι μπορούν να πλήξουν την κυβέρνηση. Η εμμονή με την Ακρόπολη, μάλιστα, έχει γίνει κωμική. Και συνεχίζεται, παρά το μεγαλύτερο κωμικό επεισόδιο της συνάντησης του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ με την υπουργό Πολιτισμού, Λίνα Μενδώνη, στον «ιερό βράχο» (που θα έλεγε και ο Τσίπρας). Τελευταίο επεισόδιο, η αντιπολίτευση για τη φωτογράφιση του οίκου μόδας Ντιόρ.  

Η πλάκα είναι ότι, επί κυβερνήσεων Τσίπρα, ο ΣΥΡΙΖΑ βρισκόταν απέναντι στην ιερότητα των αρχαιοτήτων. Τον Μάρτιο του 2018, ο γενικός γραμματέας Τύπου, Λευτέρης Κρέτσος, συγκρούστηκε σοβαρά με το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο (ΚΑΣ), επειδή αρνούνταν να δώσει έγκριση για τα γυρίσματα της σειράς του BBC, «Η μικρή τυμπανίστρια», στο Σούνιο. Ο Κρέτσος έλεγε τότε ότι εκείνη η άρνηση αντανακλούσε ένα γενικό πρόβλημα νοοτροπίας. Αυτής της νοοτροπίας που, πλέον, έχει υιοθετήσει ως κόμμα ο ΣΥΡΙΖΑ.