Εργασιακό πλαίσιο: Ναι στις αλλαγές αλλά ποιες

Ο νόμος για το οκτάωρο ψηφίστηκε στη χώρα μας το 1920 και αφορούσε στους εργάτες στη βιομηχανία. Σταδιακά το ωράριο αυτό επεκτάθηκε και στους άλλους τομείς. Ο εργασιακός νόμος που ισχύει είναι ουσιαστικά ο νόμος που ψήφισε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ το 1982. Και αυτό αποτελεί μοναδικό γεγονός όσον αφορά στην αντοχή ενός νόμου με βάση την ελληνική εμπειρία, κάτι που δείχνει τον πρωτοποριακό και καινοτόμο χαρακτήρα εκείνης της νομοθέτησης. Ωστόσο, από τότε πέρασαν σαράντα περίπου χρόνια. Εχουν μεσολαβήσει στη ζωή μας συγκλονιστικές αλλαγές στην οικονομία, στην παραγωγή, στην εργασία. Το Διαδίκτυο, η τηλεργασία, οι πλατφόρμες, οι μεγάλες αλλαγές που έρχονται με γρήγορους ρυθμούς λόγω της 4ης Βιομηχανικής Επανάστασης και της ρομποτικής θα φέρουν ανατροπές.  Χρειάζονται επομένως αλλαγές στο υπάρχον πλαίσιο που θα βλέπουν μπροστά, θα αντιμετωπίζουν τις προκλήσεις του μέλλοντος και θα λύνουν ανοικτά προβλήματα που ήδη υπάρχουν. Το θέμα επομένως δεν είναι αν υπάρχει ανάγκη αλλαγών, αλλά ποιων αλλαγών. Το εργασιακό νομοσχέδιο που προβάλλεται σαν μεγάλη μεταρρύθμιση δεν χαρακτηρίζεται από τη ματιά του στο μέλλον. Οι τεχνολογικές αλλαγές μπορεί να επιφέρουν μείωση θέσεων εργασίας παγκόσμια, μέχρι και 20%-30% σύμφωνα με μελέτες! Γιατί επομένως δεν ανοίγει ο διάλογος για μείωση για παράδειγμα των ωρών εργασίας με σταθεροποίηση όμως ταυτόχρονα των μισθών; Θα μπορούσε κάποιος να αναφέρει και άλλα παραδείγματα.