Απώλεια των πραγμάτων, λέξεων και της μνήμης

Κατ’ αρχήν μοιάζει με σκοτεινό «γκόθικ» παραμύθι. Σε ένα από τα πολλά νησιά της Ιαπωνίας, τα πράγματα χάνονται αιφνιδιαστικά το ένα μετά το άλλο. Μιλάμε για απτά αντικείμενα της καθημερινότητας – σκεύη, βοηθήματα, αξεσουάρ, ημερολόγια, πολύτιμοι λίθοι – αλλά και για φυσικά στοιχεία, όπως οι τριανταφυλλιές και τα πουλιά. Πρόκειται για εξαφανίσεις που συμβαίνουν καθ’ ολοκληρίαν, απροειδοποίητα και εντελώς τυχαία. Δεν απομένει λ.χ. ούτε ένα πουλί στο νησί και ως συνέπεια αυτού, ο ορνιθολόγος πατέρας της πρωταγωνίστριας χάνει τη δουλειά του σε ένα παρατηρητήριο πτηνών. Αγροτικά διατροφικά είδη εξαφανίζονται από τα χωράφια και συνεπώς από την αγορά. Ο ροδώνας του νησιού υποβαθμίζεται αιφνίδια και μια μέρα το ποταμάκι δίπλα στο σπίτι της αφηγήτριας είναι καλυμμένο από ρέοντα ροδοπέταλα, ώσπου αυτά να ξεπλυθούν στη θάλασσα – σκηνή αβάσταχτης ομορφιάς μέσα στη φρίκη της. Χάνονται κάποια στιγμή ακόμα και οι εποχές, όταν η εξαφάνιση των ημερολογίων επιφέρει το πάγωμα του χρόνου και βρισκόμαστε έτσι σε έναν διαρκή χειμώνα.