Αστοχο πάθος

Αριστερά – τάμα, ίαμα, φαρμάκι, ανάμνηση και άλλα πολλά. Είναι τα απαιτητά χαρακτηριστικά τα οποία παραγγέλνουν οι αντίπαλοί της, σχολιαστές. Η επίκριση «αριστερίστικη» Αριστερά και συγχρόνως η καταγγελία «συμβιβασμένη» δεν είναι η μοναδική αντίφαση. Οι αντιφάσεις στην εκτίμηση της Αριστεράς (πάντα από τους επικριτές) εκφράζουν ίσως μια ευρύτερη αμφιθυμία. Το υπό διαμόρφωση πολιτικό και ιδεολογικό τοπίο, υπό την επίδραση του πλέγματος οικονομικών, υγειονομικών, παραγωγικών, δημογραφικών κρίσεων, δημιουργεί πολλά υποσυστήματα ιδεολογικών, ακόμα και πολεμικών αναγνώσεων. Υπό αυτούς τους όρους συντίθενται και προσλαμβάνονται μεγάλα κοινωνικά φαινόμενα (και η νέα Αριστερά), με ποικίλους και πρωτότυπους τρόπους. Και αυτή η «ερμηνευτική» – «ταξινομητική» δυσκολία σκαρφαλώνει στα κείμενα, επιβιώνει στις φλογερές γραμμές των επικριτών.