Επιστροφή στη Δύση ή εκτροχιασμός;

Η ενσωμάτωση της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ενωση υπήρξε για μια μακρά περίοδο μετά το Ελσίνκι όχι μόνο κυρίαρχος ευρωπαϊκός στόχος αλλά και η μεγάλη ελπίδα της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής. Η επιτυχία του φιλόδοξου και δύσκολου εγχειρήματος θα έστελνε ένα παγκόσμιο μήνυμα ότι οι ευρωπαϊκές, και κατά συνέπεια δυτικές, αξίες μπορούν να συνδυαστούν και να ενσωματωθούν σε μια μουσουλμανική χώρα. Η αμερικανική διπλωματία δεν έχανε ευκαιρία να διαλαλεί δημοσίως την υποστήριξή της στην ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας. Η ελλιπής γνώση των ευρωπαϊκών θεσμών και διαδικασιών οδηγούσε συχνά την Ουάσιγκτον στην υιοθέτηση εξωπραγματικών θέσεων ως προς το χρονοδιάγραμμα της ένταξης της Τουρκίας και προκαλούσε εύλογη δυσαρέσκεια στις Βρυξέλλες. Σήμερα και οι δύο πλευρές του Ατλαντικού συμφωνούν ότι η προοπτική ένταξης της Τουρκίας στην ΕΕ έχει, προς το παρόν τουλάχιστον, παρέλθει. Το γεγονός αυτό δεν σημαίνει βεβαίως τον οριστικό εξοβελισμό της Τουρκίας από το δυτικό στρατόπεδο.