Η συζήτηση του εργασιακού νομοσχεδίου, εντός και εκτός Βουλής, υποτάχθηκε περισσότερο στις επικοινωνιακές ανάγκες των κομματικών και συνδικαλιστικών μηχανισμών αντί να επικεντρωθεί στη διασφάλιση των δικαιωμάτων και των αναγκών των εργαζομένων, στις σύγχρονες συνθήκες. Η κυβέρνηση το ονόμασε «νομοσχέδιο προστασίας της εργασίας» ενώ η αντιπολίτευση και τα συνδικάτα το κατήγγειλαν ως επιχείρηση «εξαθλίωσης των εργαζομένων». Την ώρα που η ψηφιακή εποχή έχει βάλει την καθημερινότητά μας σε νέες ράγες, κάποιοι εξακολουθούν να δίνουν μάχες οπισθοφυλακών αρνούμενοι να αποδεχτούν τόσο τη σημερινή πραγματικότητα, όσο και τις καταιγιστικές αλλαγές που έρχονται στο παραγωγικό μοντέλο της χώρας. Η τηλεργασία που επιβλήθηκε βίαια, λόγω της πανδημίας, είναι ενδεικτική των αλλαγών αυτών.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή