Μανόλης Κορρές

Ο Μανόλης Κορρές (1922 – 1998) είναι μια ενδιαφέρουσα παρουσία στο μεταπολεμικό μας θέατρο. Εχει δύο σημαίνουσες παρουσίες σε δύο τελείως διαφορετικές περιόδους της θεατρικής μας ιστορίας. Την περίοδο κατά και μετά τον Εμφύλιο και την περίοδο μετά τη χούντα. Στο ενδιάμεσο διάστημα ασχολήθηκε με το επάγγελμα του οικονομολόγου, το οποίο και είχε σπουδάσει στο πανεπιστήμιο. Στην πρώτη περίοδο της συγγραφικής του πορείας το θέατρο, καταρχάς, βρισκόταν, λόγω των πολιτικών συνθηκών, σε κατάσταση επιτήρησης, με τη λογοκρισία να ασκείται σε όλους τους τρόπους δημόσιας έκφρασης και γνώμης. Ηταν τότε που το επαγγελματικό μας θέατρο δημιούργησε, όπως κι άλλες φορές το έχω καταθέσει, ένα πράγματι ελληνικό, θεατρικό υβρίδιο: τη φαρσοκωμωδία. Το νόθο (και ως νόθο, ανθεκτικότατο) αυτό είδος είχε θεματικό πυρήνα την ιστορική συνταγή της κωμωδίας χαρακτήρων, της κωμωδίας ηθών και της κωμωδίας καταστάσεων, αλλά η φόρμα της, οι ρυθμοί της και η έντονη παρουσία τύπων – κοινωνικών, χωρίς εμβάθυνση, ώστε να γίνουν χαρακτήρες – ακολουθούσε τη συνταγή της φάρσας, ένδοξο είδος στο ευρωπαϊκό θέατρο από τον 19ο αιώνα, κυρίως με τον Φεϋντώ. Η μεταπολεμική ελληνική φάρσα έγινε και προίκα μεγάλης μερίδας του ελληνικού κοινού, επειδή πέρασε στον λαϊκό κινηματογράφο της δεκαετίας του ’50.