Ιδιαίτερα δημοφιλής στους λογοτεχνικούς κύκλους η παρομοίωση των κριτικών με τους ευνούχους – «ξέρουν τα πάντα για το σεξ, αλλά δεν μπορούν να το κάνουν» – είναι εν μέρει άδικη. Στην πραγματικότητα υπήρξαν και υπάρχουν πολλοί άξιοι λογοτέχνες που ήταν και είναι άξιοι κριτικοί λογοτεχνίας. Για να περιοριστούμε στους τεθνεώτες, αξίζει να μνημονεύσουμε ενδεικτικά ορισμένους από τους πιο επιφανείς Ελληνες που διέπρεψαν και στα δύο πεδία: τον Γιώργο Θεοτοκά, τον Ηλία Βενέζη, τον Μ. Καραγάτση, τον Σπύρο Μελά, τον Αγγελο Τερζάκη, τον Αλέξανδρο Κοτζιά… Αναμφίβολα πιο ακριβής είναι η αναλογία των ευνούχων με τους ιεράρχες της Ορθοδόξου Εκκλησίας, από τη στιγμή που οι τελευταίοι – παρέα με τους καλόγερους, τους προσδιοριζόμενους τόσο εύστοχα και ως «αναχωρητές από τα εγκόσμια» – αυτοβούλως απέχουν (τουλάχιστον έτσι δηλώνουν) από την αναπαραγωγική διαδικασία και τη δημιουργία του λεγόμενου «οικογενειακού πυρήνα».

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή