Στη συνάντηση Μητσοτάκη – Ερντογάν, ως αναμενόταν, αποφεύχθηκαν οι εκπλήξεις. Ελλάδα και Τουρκία έχουν, για διαφορετικούς λόγους και παρά την άβυσσο που τις χωρίζει, την πρόθεση να δείξουν ότι μπορούν στοιχειωδώς να συνεννοηθούν. Η μεν Αθήνα, ως δύναμη σταθερότητας στην περιοχή και θέλοντας να εμπεδώσει την εικόνα του πυλώνα σταθερότητας της ευρύτερης περιοχής, δεν έχει λόγο να δείξει ότι ανθίσταται σε προσπάθειες προσέγγισης με τους γείτονές της. Ο κίνδυνος που πρέπει να αποφύγουμε, ωστόσο, είναι η παγίωση μιας κατάστασης, βάσει της οποίας η Αγκυρα θα προκαλεί με ενέργειες που θα κινούνται στο όριο και οι οποίες θα ενισχύουν έστω και εμμέσως τις θέσεις της, χωρίς εμείς να μπορούμε να αντιδράσουμε διπλωματικά δυναμικά για να μην κατηγορηθούμε ότι τορπιλίζουμε τη διαδικασία σύγκλισης.
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ