Η χθεσινή αναφορά του Πρωθυπουργού σε ένα άρθρο που είχε γράψει ο Μιχάλης Παπαγιαννάκης το 1992, όπου επισήμαινε την ανάγκη να οργανωθεί το πλαίσιο εργασίας και να εισαχθούν εναλλακτικές μορφές απασχόλησης λόγω της τεχνολογικής ανάπτυξης, προκαλεί χωρίς αμφιβολία ένα γλυκόπικρο αίσθημα νοσταλγίας. Επιτρέπει όμως και έναν, αυθαίρετο ασφαλώς σε μεγάλο βαθμό, προβληματισμό για το πώς θα αντιμετώπιζε τα θέματα της επικαιρότητας αυτό το ιστορικό στέλεχος της Αριστεράς αν δεν είχε πεθάνει πρόωρα πριν από δώδεκα χρόνια.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή