Αν ένα πράγμα θα έπρεπε να μας έχει διδάξει η εμπειρία της χρεοκοπίας, αυτό είναι ότι στο τέλος δεν μπορείς ποτέ να αποφύγεις την πραγματικότητα, όσο επιδέξια και αν της κρύβεσαι. Προσπαθώντας να την αποφύγεις – με ιδεολογικά ξόρκια και ηρωικό βολονταρισμό κ.λπ. – απλώς αναβάλλεις τη συνάντηση μαζί της και αυξάνεις το ύψος του λογαριασμού. Αυτό σκεπτόμουν, καθώς παρακολουθούσα τις ομιλίες των πολιτικών αρχηγών στη Βουλή και καταλάβαινα ότι το μάθημα που πήραμε από την κρίση δεν έγινε κατανοητό από την αντιπολίτευση. Διότι, ενώ από την πλευρά της κυβέρνησης είχες μια απόπειρα προσαρμογής των εργασιακών σχέσεων στη σύγχρονη εποχή, με ενισχυμένη μάλιστα την προστασία των εργαζομένων, από την πλευρά της αντιπολίτευσης είχες την απροκάλυπτη υπεράσπιση ενός ιδεολογικού παρελθόντος, που εκτεινόταν από τα μέσα του 19ου αιώνα (ΚΚΕ) μέχρι το 1982 (ΚΙΝΑΛ).

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή