Στη Γαλλία του 18ου αιώνα προβάλλει, αναπτύσσεται και υμνείται ο ανεμπόδιστος και ακραίος ερωτισμός των «λιμπερτίνων», των ετερόκλητων ομάδων ευγενών, μεγαλόσχημων και κρατικών λειτουργών, όπου άτομα ελευθεριάζοντα κάθε ηλικίας αποποιούνται οποιαδήποτε υπαρξιακή και ηθική δέσμευση. Είναι η εποχή της απόταξης μετά βδελυγμίας της θρησκείας, της παραπαίουσας αριστοκρατίας, της εθελότυφλης μοναρχίας εκ μέρους μιας «φωτισμένης» μειοψηφίας καλλιτεχνών, συγγραφέων, στοχαστών και πολιτικών, που καταδιώκονται από το καθεστώς, αλλά και προστατεύονται (όχι πάντα επ’ αγαθώ) από «σκεπτόμενους» κοινωνικά καταξιωμένους. Ανάμεσα στην απονέκρωση της απολυταρχίας μετά των συμμάχων της και στην αστική και λαϊκή ανατρεπτική δυναμική που προοιωνίζεται επαναστάσεις, οι «λιμπερτίνοι» της Γαλλίας είναι καταλύτης της πολύβουης εισόδου στον «νέο» κόσμο της λεγόμενης Φιλελεύθερης Δημοκρατίας.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή