Δεν ξέρω αν χρειάζεται λεζάντα η πρόσφατη εικόνα του δύστυχου αυτού νέου εν μέσω των σκοτεινών δεσμοφυλάκων του. Τόσα που έχουμε πει μέσα στα χρόνια, θα αρκούσαν νομίζω για να εξηγήσουν την κατάσταση χωρίς να είναι ανάγκη να προστεθεί ούτε λέξη. Η εποχή μας όμως είναι πολύ φλύαρη. Τρελαίνεται για εξηγήσεις, επιστρατεύει τα βασικά επιχειρήματα και πορεύεται μ’ αυτά, λες κι έχει πει την απόλυτη σοφία. Εντωμεταξύ το αυτονόητο κλαίει και οδύρεται μέσα στη νέα μοναξιά που του επιφύλαξε η τούμπα της Ιστορίας. Ποια τούμπα; Μα η επιβίωση σοβιετικών μεθόδων στα μετασοβιετικά καθεστώτα που κάποτε οι ίδιοι άνθρωποι θα τα όριζαν ως «αντιδραστικά». Τόσο απλό, τόσο διεστραμμένο και τόσο αποτελεσματικό.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή