«Και η ησυχία. Αυτή η ησυχία. Ανατριχιαστική. Ακουγες τα πάντα και τίποτα μαζί. Σαν να περιμέναμε όλοι να ακούσουμε την καρδιά του Ερικσεν να χτυπάει. Ως τότε, ναι, το είχαμε καταλάβει. Δεν είχαμε καμία ενημέρωση, αλλά δεν χρειαζόταν. Το βλέπαμε. Το ζούσαμε. Είχα το κεφάλι στα χέρια μου. Δεν μπορούσα να κουνηθώ. Δεν μπορούσα να κοιτάω, αλλά δεν γινόταν να ξεκολλήσω τα μάτια μου από το σημείο της ασπίδας, εκεί όπου ήταν πεσμένος ο Ερικσεν. Δεν ήθελα να είμαι εκεί, μα έπρεπε να είμαι εκεί για να κάνω τη δουλειά μου». Αυτή είναι η εξομολόγηση του Τζόνι Κόκμποργκ, αθλητικού ρεπόρτερ μιας εκ των μεγαλύτερων αθλητικών εφημερίδων της Δανίας. Μία από τις πολλές εξομολογήσεις ανθρώπων που βρέθηκαν το περασμένο Σάββατο στο γήπεδο στο οποίο ο Ερικσεν έκανε όλο τον πλανήτη να κρατήσει την ανάσα του. Και να αναρωτιέται για ώρα αν ζει ή αν πέθανε.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή