Ο καλός πληθωρισμός

Θα ήταν χρήσιμο να σκεφτούμε τις σύγχρονες αυξήσεις των τιμών ως παραδείγματα «καλού πληθωρισμού», στον βαθμό που αντιπροσωπεύουν το πρώτο βήμα σε μια χρήσιμη και ευεργετική διαδικασία. Μια τέτοια αλλαγή νοοτροπίας θα απαιτούσε απόκλιση από τη συναίνεση της δεκαετίας του 1990 και του 2000, όταν η στόχευση του πληθωρισμού έγινε το βασικό όπλο των κεντρικών τραπεζών στην αναζήτηση σταθερότητας τιμών. Σε όλον τον κόσμο οι κυβερνήσεις και οι κεντρικές τράπεζες κατέληξαν σε κοινή άποψη ότι ήταν επιθυμητός ένας ρυθμός πληθωρισμού 2% – ή ίσως 2,5% (βάσει ενός δείκτη τιμών καταναλωτή).