Το έγκλημα πάγωσε το πανελλήνιο. Η εικόνα με το μωράκι δίπλα στη νεκρή μαμά και η αποκάλυψη ότι δράστης ήταν ο σύζυγος ήταν τόσο σκληρά, που ήταν αδύνατον η κοινωνία να τα «μεταβολίσει». Δίπλα στους συγκλονισμένους πολίτες που προσπαθούσαν να βρουν τι συνέβη, να καταφέρουν να κατανοήσουν και να αντέξουν συναισθηματικά τη βιαιότητα της πράξης, εμφανίστηκαν οι τυμβωρύχοι. Η αυλαία σηκώθηκε με πολιτικό ρεπερτόριο. Ισχυρίζονταν πως η Αστυνομία εξιχνίασε τώρα το έγκλημα, διότι περίμενε να ψηφιστεί το νομοσχέδιο Χατζηδάκη. Δεν έβρισκαν «καθόλου τυχαίο ότι ο πιλότος μεταφέρθηκε από την Αλόννησο μία μέρα μετά την ψήφιση του εκτρώματος που βάζει ταφόπλακα σε εργασιακά δικαιώματα». Ως άλλοι Πουαρό απορούσαν «δεν είναι παράξενο που έψαξαν τώρα το ρολόι της Καρολάιν; 37 μέρες μετά ανακάλυψαν τα sms;». Επιχειρηματολογούσαν με τόση θέρμη πως η εξιχνίαση ήταν απόπειρα αποπροσανατολισμού της κοινής γνώμης, που ήταν ένα βήμα από το να αποφανθούν πως η δολοφονία ήταν εφεύρημα των υπογείων του Μαξίμου. Εντέλει, στα διαδικτυακά καφενεία η συζήτηση ξέφυγε εντελώς από το κυρίως θέμα. Το hashtag ήταν #γλυκανερά και αφού το άνοιγες διάβαζες για τον Κωστή Χατζηδάκη, τη Μαρέβα και τον Μητσοτάκη. Αφού ολοκλήρωσαν, παρέδωσαν τη σκυτάλη της εργαλειοποίησης στους επόμενους, που σκέφτηκαν πως η συγκεκριμένη χρονική στιγμή και ένα τόσο φρικιαστικό έγκλημα ήταν κατάλληλη αφορμή να μιλήσουν κατά του ρατσισμού: «Είδατε πως ο δράστης δεν ήταν κάποιος πακιστανός ληστής, αλλά έλληνας πιλότος;». Από κοντά και όσοι ήθελαν να επαναφέρουν στον δημόσιο διάλογο τον όρο γυναικοκτονία. Εκεί έγινε και το μεγαλύτερο πάρτι. Από τη μία φιλόλογοι ανέλυαν: οι λέξεις δεν έχουν κοινωνικά χαρακτηριστικά, ένα έγκλημα διαχωρίζεται από τον γενικό της ανθρωποκτονίας για να τονιστεί και λεκτικά το ποσό ειδεχθής είναι η δολοφονία για παράδειγμα γονιού από το παιδί του, οπότε μιλάμε για πατροκτονία και μητροκτονία ή όταν δολοφονούνται αδέλφια, αδελφοκτονία, ενώ όταν άντρας σκοτώνει τη γυναίκα του ή η γυναίκα τον άντρα της είναι ακριβής και επαρκής ο όρος συζυγοκτονία. Στην αντίπερα όχθη γράφονταν οργισμένες αναρτήσεις πως «οι άντρες δολοφονούν», «τη σκότωσε επειδή ήταν γυναίκα» και όποιος δεν χρησιμοποιούσε τον όρο «γυναικοκτονία» περιγραφόταν περίπου ως φαλλοκρατικό γουρούνι. Και πάλι το κυρίως θέμα, η δολοφονία, είχε ξεχαστεί. Αλλά και το ότι ένα μωρό θα μεγαλώσει χωρίς τη μαμά του, με τον μπαμπά του στη φυλακή και ένα περιβάλλον που θα πρέπει να του εξηγήσει το γιατί… Και μπροστά σε αυτό, σκύβεις το κεφάλι. Δεν μιλάς για τον Κυριάκο Μητσοτάκη.
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ