Συνεπής σε όσα υποσχέθηκε

Οι γνωρίζοντες, προφανώς και ανέμεναν την επέλαση της Ιταλίας σε αυτό το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα. Τρεις αγώνες, ισάριθμες νίκες, κανένα γκολ παθητικό. Δεν το λες και λίγο. Οσοι είχαν δει τα φιλικά παιχνίδια της Σκουάντρα Ατζούρα, έκαναν δύο αναγνώσεις. Η πρώτη είχε να κάνει με το γνωστό απόφθεγμα «κάπου θα ξεφουσκώσουν οι Ιταλοί». Η δεύτερη έλεγε πως «θα πάνε τρένο όσο πιο μακριά γίνεται». Επί του παρόντος, επιβεβαιώνεται το σενάριο Νο 2. Κι αυτό γιατί όντως η Ιταλία του Μαντσίνι παρουσιάζει μια πολύ ενδιαφέρουσα έκδοση. Ο καλός Ρομπέρτο δεν είναι ένας προπονητής που νοιάζεται μόνο για την άμυνα – το αντίθετο. Εχοντας θητεύσει σε υψηλό επίπεδο ως μεσοκυνηγός και κάνοντας στο χορτάρι κινήσεις ενίοτε θεαματικές, γνωρίζει ότι για να φτάσει ψηλά μια ομάδα σε ένα τέτοιο τουρνουά, χρειάζονται γκολ και νίκες. Το βλέπουμε. Απολαμβάνουμε μια Ιταλία που ενώ στο πρόσφατο παρελθόν έδειχνε προβληματική, τώρα αρέσει και μάλιστα σε αρκετά μεγάλο βαθμό. Κι όλα αυτά συμβαίνουν ενώ δεν έχει τον παίκτη «σούπερ αστέρα» να την καθοδηγεί. Ενα σύνολο ταλαντούχων παικτών, με κέρβερο γκολκίπερ (Ντοναρούμα), σφιχτή άμυνα, μια γραμμή που δεσπόζoυν οι Κιελίνι – Μπονούτσι και επιθετικούς με το ταλέντο των Ιμόμπιλε, Λοκατέλι και Ισνίνιε. Σκεφθείτε πως ο εξαιρετικός Κιέζα δεν βρίσκει χώρο στην ενδεκάδα, για να αποδειχθεί έτσι ότι αυτή τη φορά μια ομάδα που τη μάθαμε να κοιτά τα μετόπισθεν, έχει μπόλικες ιστορίες να μας διηγηθεί όταν επιτίθεται!