Και αν οι αντίπαλοι το 2022 δεν είναι Μακρόν και Λεπέν;

Τι συμπεράσματα μπορεί να βγάλει κανείς για τη Γαλλία και το μέλλον της από μία εκλογική διαδικασία, τον πρώτο γύρο των περιφερειακών εκλογών, στην οποία συμμετείχε μόλις το 31,4%-33,9% των ψηφοφόρων; Για τους περισσότερους δημοσκόπους και πολιτικούς επιστήμονες, το πρώτο και βασικότερο συμπέρασμα είναι πως η χώρα διέρχεται μία κρίση εκπροσώπησης και δημοκρατικής απάθειας, το οποίο έχει οξυνθεί από το θόλωμα των διαχωριστικών γραμμών μεταξύ Δεξιάς και Αριστεράς που έφερε μαζί του ο Εμανουέλ Μακρόν. «Η γαλλική δημοκρατία είναι άρρωστη», λέει χαρακτηριστικά στο «Politico» ο Εμανουέλ Ριβιέρ, από το ινστιτούτο δημοσκοπήσεων Kantar Public. «Εχει γίνει τόσο δύσκολο να διαχωριστούν οι προσφερόμενες πολιτικές εναλλακτικές επιλογές, που δίνουν την εντύπωση ότι η πολιτική ζωή είναι ένα είδος θεάτρου σκιών, όπου οι πολιτικοί ενδιαφέρονται περισσότερο να εκλεγούν παρά να επιλύσουν τα ζητήματα που ενδιαφέρουν τους ψηφοφόρους». Το δεύτερο συμπέρασμα έχει άμεση σχέση με το πρώτο – και αποτυπώθηκε χθες ολοκάθαρα στο πρωτοσέλιδο της «Libération»: ο Εμανουέλ Μακρόν από τη μία πλευρά, η Μαρίν Λεπέν από την άλλη, και ένα ερώτημα: «Κι αν δεν είναι αυτοί, το 2022»; Κι αν δεν είναι τελικά δεδομένη μία νέα μονομαχία ανάμεσα στον γάλλο πρόεδρο και την επικεφαλής της γαλλικής Ακροδεξιάς στον δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών την ερχόμενη άνοιξη; Γιατί όπως φάνηκε από τον πρώτο γύρο των περιφερειακών εκλογών, όλες οι αναλύσεις των τελευταίων μηνών για το αναπόφευκτο του πράγματος ήταν χτισμένες στην άμμο.