Στα χρόνια που προηγήθηκαν των κοινωνικών δικτύων και πολύ πριν η τεχνολογία καταστήσει την επικοινωνία τόσο άμεση όσο και τραγικά απρόσωπη, η επιστολή υπήρξε ο κατεξοχήν τρόπος προκειμένου κάποιος να (επι)κοινωνήσει σκέψεις, ιδέες και συναισθήματα. Πρακτική που κράτησε βεβαίως για αιώνες και σφράγισε όχι μόνο τη λογοτεχνική παραγωγή αλλά τον ίδιο τον δυτικό πολιτισμό. Από τις Επιστολές του Παύλου και την Αλληλογραφία των Αγίων Αυγουστίνου και Ιερώνυμου, μέχρι τα Γράμματα από τη φυλακή του Γκράμσι και του Νέλσον Μαντέλα ή το Lettera ad una Professoressa του Don Milani (1967), κείμενο ρηξικέλευθο για μια ριζοσπαστική παιδαγωγική που συνεπήρε στην Ιταλία την τρομερή γενιά της αμφισβήτησης, η συγγραφή μιας επιστολής υπήρξε η πρώτη και αυτονόητη επιλογή, ιδίως όταν η κατάθεση σκέψης έπρεπε να έχει κάτι το εξομολογητικό και ταυτόχρονα αναλυτικό.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή