Τo έγκλημα των Γλυκών Νερών, με την απίστευτη εξέλιξη που είχε, συγκλόνισε την Ελλάδα, ενώ συζητήθηκε εκτενώς και εκτός συνόρων. Η βαρβαρότητα του δράστη, και η υποκρισία που επέδειξε σε όλο το διάστημα που υποδυόταν τον συντετριμμένο χήρο, σοκάρισαν, εξόργισαν και προκάλεσαν έντονο προβληματισμό. Επρόκειτο για μεμονωμένη πράξη; Ή ο αυξανόμενος αριθμός των γυναικοκτονιών, των εγκλημάτων δηλαδή που διαπράττονται κατά των γυναικών εξαιτίας του φύλου τους, καθιστά επιβεβλημένη τη λήψη μέτρων και την αλλαγή νοοτροπιών;

Με καίρια παρέμβασή της που δημοσιεύεται σήμερα στα «ΝΕΑ Σαββατοκύριακο», η Πρόεδρος της Δημοκρατίας τάσσεται κατηγορηματικά υπέρ της δεύτερης άποψης. Η γυναικοκτονία, επισημαίνει η Κατερίνα Σακελλαροπούλου, «προϋποθέτει σχέσεις εξουσίας και εξάρτησης μεταξύ θύτη και θύματος, ανισότητα σωματική, κοινωνική ή οικονομική, επικυριαρχία παρωχημένων κοινωνικών αντιλήψεων και έμφυλων στερεοτύπων». Δεν συντελείται λοιπόν εν κενώ. Δεν έρχεται ξαφνικά, ως αποτέλεσμα «πάθους», «βρασμού ψυχής» ή «προσβολής της τιμής». Αυτά είναι επιχειρήματα που χρησιμοποιούν κατά κανόνα οι γυναικοκτόνοι. Κι όσο τα ανεχόμαστε, τα κατανοούμε και τα νομιμοποιούμε, τόσο περισσότερες ανυπεράσπιστες γυναίκες θα πέφτουν θύματα έμφυλης βίας.

Αδίστακτοι, κυνικοί και διεστραμμένοι θα υπάρχουν φυσικά πάντα. Και το δικαιικό σύστημα είναι εδώ για να τους αντιμετωπίζει με αντικειμενικότητα και αποφασιστικότητα. Αλλά το σύστημα αυτό πρέπει να λειτουργεί και προληπτικά, όχι μόνο κατασταλτικά. Οπως τονίζει η Πρόεδρος της Δημοκρατίας, πρέπει να αντιμετωπιστούν δραστικά τα κενά και τα ελλείμματά του ώστε να πάψει η διαιώνιση του καθεστώτος φόβου και υποταγής των γυναικών.

Και πάλι, το πρόβλημα της έμφυλης βίας δεν θα χτυπηθεί στη ρίζα του αν δεν αλλάξουμε εμείς. Αν δεν σταματήσει η αναπαραγωγή του σεξιστικού λόγου στις οικογένειές μας, στις παρέες μας, στα μέσα ενημέρωσης. Αν δεν πάψουμε να σκεφτόμαστε ή να υπαινισσόμαστε ότι για ένα έγκλημα με θύμα μια γυναίκα, δεν μπορεί, κάπου θα φταίει κι αυτή, κάπως θα προκαλούσε με τον τρόπο που εκφραζόταν, που ντυνόταν, που κινούνταν.

Γιατί ο δρόμος για την πραγματική ισότητα των φύλων, όλων των φύλων, περνάει πρώτα από τα μυαλά μας.