Επιμονή και δικαίωση

Οι Κασσάνδρες κατάπιαν για μια ακόμα φορά τη χολή τους. Η εμβληματική μεταρρύθμιση της εποχής Ομπάμα, η έστω ατελής υγειονομική κάλυψη μερικών εκατομμυρίων Αμερικανών, το περίφημο και, για κάποιους περιώνυμο «Obamacare», όχι μόνο δεν λέει να πεθάνει αλλά ριζώνει ολοένα και πιο βαθιά στον νόμο και στα ήθη. Οι εχθροί του, και εχθροί κάθε μεταρρύθμισης, στην αρχή εστίαζαν στην τεχνική του πολυπλοκότητα, που δήθεν θα το καθιστούσε ανεφάρμοστο. Στη συνέχεια ποντάρισαν σε άρνηση συμμετοχής των πολιτών, οι οποίοι, στην πατρίδα της «ελεύθερης αγοράς», δήθεν θα γυρνούσαν την πλάτη σε παροχές που προέρχονταν από το τρισκατάρατο κράτος. Ως τελευταίο ανάχωμα προσδοκούσαν ότι το Ανώτατο Δικαστήριο, το οποίο, με κλειδωμένη συντηρητική-τραμπική πλειοψηφία (6-3), θα ακύρωνε αυτό το προπύργιο του «σοσιαλισμού» α λα αμερικάνα. Κι εδώ οι αντι-μεταρρυθμιστές, και γενικώς οι εκπρόσωποι του ακροδεξιάς πλέον απόχρωσης Ρεπουμπλικανικού Κόμματος, έμειναν με την ελπίδα: πριν από λίγες μέρες το 3-6 έγινε 7-2 υπέρ του «Obamacare», στην τρίτη και πιθανότητα ύστατη αμφισβήτηση της συνταγματικότητάς του, την ίδια στιγμή που η συμμετοχή στο πρόγραμμα «Medicaid» ξεπερνούσε τον αριθμό-ρεκόρ των 80 εκατομμυρίων πολιτών, με 10 εκατομμύρια να εγγράφονται μέσα στην πανδημία.