Πικρή γεύση

Βλέποντας, με την πολυτέλεια του χρόνου που έχουμε διανύσει, τον Ιούλιο του 2015, αυτό που θα κρατούσα είναι μία πικρή γεύση. Πικρή γεύση γιατί η Ελλάδα βρέθηκε σε μια κατάσταση όπου άνθρωποι αδαείς και με μόνο στόχο τους τη νομή της εξουσίας, ανέλαβαν τη διακυβέρνησή της, χωρίς να είναι σε θέση να ακολουθήσουν μία ρεαλιστική πολιτική στην αντιμετώπιση των προβλημάτων που είχε η χώρα την εποχή εκείνη. Το φαινόμενο δείχνει μια θεσμική αδυναμία, υπό την έννοια ότι άνθρωποι χωρίς τις ικανότητες να κυβερνήσουν και με μόνο όπλο τη δημαγωγία, μπόρεσαν να φέρουν την Ελλάδα στο χείλος του γκρεμού. Και οι διεθνείς συγκρίσεις θα μου φαίνονταν ατυχείς καθώς άλλες χώρες που γοητεύονται από τον λόγο του λαϊκισμού, δεν βρίσκονταν σε αντίστοιχη κατάσταση με την Ελλάδα στην οικονομία. Οπότε τους απέμενε ή τους απομένει να αντιμετωπίσουν μόνο το ένα σκέλος του προβλήματος, το πολιτικό, σε ένα θεσμικό περιβάλλον ως επί το πλείστον πολύ πιο ισχυρό από εκείνο της Ελλάδας.