Αριστοφάνης με ριάλιτι και μπηχτές για Λιγνάδη

Ενώ ο ήλιος που όλη μέρα έκαιγε το Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου επιτέλους έδυε και η προσέλευση του κοινού συνεχιζόταν, η ορχήστρα γεμίζει με άνδρες. Αλλοι με μπεζ πλισέ φούστες, κάποιοι με κοντά σορτσάκια, απλώνονται μπροστά από τους ξύλινους ιππείς (τα όργανα γυμναστικής) και πηδούν σκοινάκι, τρέχουν, παίζουν πυγμαχία, κάνουν διατάσεις, ακουμπώντας σε μια μπάρα μπαλέτου, παίρνουν πόζες. Με το νόημα του Κορυφαίου, μπαίνουν σε στρατιωτικό σχηματισμό και στην ερώτηση «τις ει;» απαντούν βροντερά «Ιππείς» και χοροπηδούν. Επειτα από τρεις επαναλήψεις, διαλύονται, για να ενωθούν ξανά χαλαρά με ρυθμικά χειροκροτήματα, όταν ο Κωνσταντίνος Μπιμπής παίρνει την κιθάρα και αρχίζει να τραγουδάει «Living on a horse back». Η ένταση ανεβαίνει, η μουσική γίνεται ρέιβ και η ομάδα των ανδρών τρέχει κάτω από μια σκαλωσιά με κορδέλες και αρχίζει να χορεύει ξέφρενα σαν σε νυχτερινό κλαμπ. Ενας από αυτούς βγαίνει στο μικρόφωνο και φωνάζει «Επίδαυροοοοοοος», όπως οι φανατικοί του κοσμοπολίτικου νησιού φωνάζουν «Μύκονοοοοοος». Την ώρα που οι άνδρες παραδίδονται στην έκσταση της μουσικής, μια γυναικεία φιγούρα είναι ατάραχη, «χυμένη» σε μια πολυθρόνα στη μέση της ορχήστρας. Οταν η μουσική σταματά και αποχωρούν, το σήμα έναρξης της παράστασης την κάνει να κινητοποιηθεί. Αρχίζει να μονολογεί επαναλαμβάνοντας τη λέξη «Βλέπω» και περιγράφοντας εικόνες της Αθήνας του Πελοποννησιακού Πολέμου καταλήγει «Βλέπω Game of Thrones» και «Τα ίδια πάντα βλέπω».