Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο της περασμένης εβδομάδας ανέκτησε τον παραδοσιακό πολιτικό του ρόλο, η πολιτική επανήλθε στο προσκήνιο της Ενωσης. Ο πολιτικός φιλελευθερισμός ύψωσε φωνή. Αντεπιτέθηκε. Το επίμαχο θέμα δεν ήταν η Τουρκία. Ηταν ο εντεινόμενος αυταρχισμός του ανελεύθερου καθεστώτος Βίκτορ Ορμπαν στην Ουγγαρία και οι σχέσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης με τη Ρωσία. Το καθεστώς Ορμπαν με την τελευταία ομοφοβική νομοθεσία του ξεπέρασε κάθε όριο βάναυσης παραβίασης των αξιών της Ενωσης (άρθ. 2 Συνθήκης της Λισαβόνας). Το ποτήρι ξεχείλισε. Και η οργή όλων των κρατών – μελών (εξαιρούνται Πολωνία και Σλοβενία) εκφράστηκε ανοιχτά και καταπρόσωπο με μια πρώτη συναισθηματικά φορτισμένη παρέμβαση του πρωθυπουργού του Λουξεμβούργου και δημόσια γνωστού ως ομοφυλόφιλου Ξ. Μπετέλ. Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο θα περάσει ίσως στην Ιστορία ως εκείνο στο οποίο για πρώτη φορά ανοιχτά συστήνεται σε χώρα – μέλος ή να συμμορφωθεί με τις ενωσιακές αξίες ή διαφορετικά να αποχωρήσει από την Ενωση ενεργοποιώντας το σχετικό άρθρο (50) της Συνθήκης. Την προτροπή διατύπωσε εντός Συμβουλίου ο πρωθυπουργός της Ολλανδίας Μ. Ρούτε. Δεν έχει προηγούμενο. Η πεποίθηση ήταν ότι ουδέποτε θα έφθαναν τα πράγματα σ’ αυτό το σημείο.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή