Λέξεις στον αέρα

Οσο ζημιογόνο είναι να αποσιωπούμε και να μην επιχαίρουμε με κάτι ουσιαστικά θετικό σε σχέση με την κοινωνική ανέλιξη άλλο τόσο καταστροφικό – ή μάλλον πολύ περισσότερο – να επαινούμε ως στοιχείο κοινωνικής χειραφέτησης κάτι που είναι σκέτη οπισθοδρόμηση. Εννοούμε το πλήθος – έστω και αν ήταν ένας περιορισμένος αριθμός ανθρώπων – που είχε συγκεντρωθεί κατά την προσαγωγή στον ανακριτή του δολοφόνου των Γλυκών Νερών και κραύγαζε «εγκληματία», «κακούργε», «να σαπίσεις στη φυλακή» και άλλα παρόμοια. Τι φανταζόταν αλήθεια το συγκεντρωμένο ολιγάριθμο πλήθος, ότι ο δολοφόνος περίμενε να ακουστούν οι συγκεκριμένοι χαρακτηρισμοί για να αντιληφθεί το τι είχε κάνει και ενδεχομένως να μεταμεληθεί; Οσο και αν ξεχειλίζει η αγανάκτηση, δεν απευθύνεσαι σε κάποιον με τρόπο που όσο ψυχρός, αδίστακτος ή τέρας και αν είναι, δεν γίνεται να μην τον είχε υπολογίσει και επομένως δεν πρόκειται να ιδρώσει το αφτί του.