Ο Γιάννης Πρετεντέρης είναι ένας μοναδικός στυλίστας. Ακριβής στις διατυπώσεις, λιτός και ταυτόχρονα πυκνός, χιουμορίστας και αδυσώπητος, λόγιος και μαζί λαϊκός. Για δεκαετίες είναι ο καθημερινός σχολιαστής των πολιτικών γεγονότων της χώρας. Η επιστημονική υποδομή του τον βοηθάει στη χρήση της ορολογίας, την οποία χρησιμοποιεί όχι επιδεικτικά αλλά ουσιαστικά: για να προσεγγίσει τα θέματα με τα οποία καταπιάνεται. Υποστηρικτής των αρχών του δυτικού κόσμου, της εκκοσμίκευσης, της δημοκρατίας, των ελευθεριών, αρθρογραφεί με το πάθος (και το φλέγμα) ενός αναλυτή που ξέρει για τι μιλάει, γι’ αυτό και τοποθετείται αμέσως στα μεγάλα γεγονότα: δεν περιμένει δηλαδή πού θα κάτσει η μπάλα, συμβάλλει να κάτσει η μπάλα εκεί όπου πρέπει.  Δεν πιστεύει ότι η δημοσιογραφία είναι στράτευση υπέρ του ενός ή του άλλου. Δουλειά είναι – και μάλιστα πολύ σκληρή. Αλλά επειδή έχει σταθερή βάση στην υποστήριξη των θέσεών του, επειδή δηλαδή είναι σίγουρος για ό,τι λέει, δεν στρογγυλεύει τα γραπτά του, δεν παζαρεύει τη γνώμη του. Για αυτή την επαγγελματική ευθυκρισία, τα χρόνια των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, ήταν ένας από τους δημοσιογράφους που προσπάθησε το σύστημα Τσίπρα να απομακρύνει από αυτή την εφημερίδα. Για την ευθυκρισία αυτή έχει, επίσης, βρεθεί πολλές φορές στο στόχαστρο φανατικών. Οι οποίοι, μη έχοντας άλλο τρόπο αντιπαράθεσης, καταφεύγουν στη λάσπη, στη συκοφαντία και, όπως χθες, στη βία.   

Μαθημένα όμως τα βουνά από τα χιόνια. Δεν μασάμε.